Λουτράκι Φιλιατρά μια υπέροχη πτήση

[aris]

Λουτράκι Φιλιατρά μια υπέροχη πτήση

Η παρακάτω πτήση που πραγματοποιήθηκε στις 10 Αυγούστου είχε σαν σκοπό την ανάδειξη και απομυθοποίηση της τουριστικής πτήσης με παραμοτέρ στην Ελλάδα.
Σε αυτήν συνέβαλαν η διοργάνωση της συνάντησης παραμοτερ στα Φιλιατρά από την Freedom Hellas , αρκετοί τοπικοί πιλότοι αλεξιπτώτου πλαγιάς που γνωρίζουν τα κατά τόπους καιρικά φαινόμενα, η ομάδα του ppg.gr και ο εξοπλισμός τρίτης γενιάς που κατάφερε άνετα να ανταπεξέλθει στις 6 ώρες ταξιδιού με δύσκολες συνθήκες λόγω προκαθορισμένης ημερομηνίας .
Η παρακάτω πτήση δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε καμιά περίπτωση αν δεν υπήρχαν γνώσεις από ελεύθερη πτήση και μετεωρολογία .

Ο εξοπλισμός
Paramotor : FLYCASTELLUCCIO SKY QUIXO 100
Pawerglider: PARAMANIA REVOLUTION

Η Προετοιμασία
Τα βασικά στην προετοιμασία ήταν:
α}Η παρακολούθηση του καιρού για όλη την διαδρομή ένα μήνα τουλάχιστον
β}Η επικοινωνία με τοπικούς πιλότους για περαιτέρω διευκρινήσεις στα κατά τόπους καιρικά φαινόμενα για σύγκριση με αυτά που έδινε η μετεωρολογική υπηρεσία.
γ}Η τοποθέτηση της έξτρα δεξαμενής καυσίμου με άμεση αποδέσμευση από τον υπόλοιπο εξοπλισμό σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και το σωστό ζύγισμα του εξοπλισμού για την άνετη πτήση 6.30 ωρών με τις αλλαγές που συνεπάγονται λόγω της κατανάλωσης του έξτρα καυσίμου.
δ}Η ομάδα υποστήριξης εδάφους.

Η απογείωση
Στις 6 η ώρα την παρασκευή της 10ης Αυγούστου η ομάδα του ppg.gr ήταν στην γέφυρα της ποσειδωνίας στο Λουτράκι για την απογείωση. Τα 30 χλμ του ανέμου που επικρατούσαν στην περιοχή ήταν ολίγον απαγορεύτηκα λόγω του υπερβολικού φορτίου καυσίμων. Έτσι μεταφερθήκαμε στη είσοδο της Κορίνθου όπου ο άνεμος δεν ξεπερνούσε τα 25 με 27 χλμ και η απογείωση πραγματοποιήθηκε στις 6.57 με απόλυτη επιτυχία γνωρίζωντας οτι σε όλη την διαδρομή θα επικρατούν κόντρα άνεμοι 5-40 χιλιομέτρων την ώρα.

Η πτήση
Με μια στροφή πάνω από τον χώρο απογείωσης βρέθηκα στα 150 μ. και το ταξίδι ξεκίνησε . Περνάω πάνω από το λιμάνι της Κορίνθου και πλησιάζοντας το Λέχαιο στα 250μ. αμολάω τα τριμ. Ο άνεμος στα 5 – 7χλμ όπως ήταν αναμενόμενο και η ταχύτητα του αλεξιπτώτου στα 45χλμ. Αποφεύγω να χρησιμοποιήσω από τη αρχή του ταξιδιού την επιτάχυνση για να μην καταναλώσω πολύ καύσιμο και ζορίσω το παραμοτερ που είναι σχεδιασμένο για 110 κιλά πιλότο και το έχω φορτώσει 135 κιλά με το καύσιμο, το τράικ και τα απαραίτητα της πτήσης χωρίς το βάρος του αλεξιπτώτου και του παραμοτερ. Αναταράξεις ελάχιστες και αρχίζω τον πρώτο έλεγχο του εξοπλισμού εν πτήση. Όλα δείχνουν τέλεια και πολύ ενθαρρυντικά.
Από κάτω η παραλία του Βραχατιου φαντάζει υπέροχη και πιο κάτω το
Κιάτο με περιμένει με τον ίδιο καιρό μες την πρωινή θολούρα.

Στο βάθος του κορινθιακού εμφανίζονται τα πρώτα προβατάκια και έχω ήδη φτάσει στο Κιάτο πετώντας ακόμα στα διακόσια πενήντα μετρά για τον φόβο τον πυροσβεστικών αεροπλάνων . Τα πρώτα τριάντα χλμ είναι πραγματικότητα. Το επιβλητικό Ξυλόκαστρο με την μαρίνα του είναι κάτω από τα πόδια μου και συναντώ την πρώτη αναστροφή . Αρχίζω να ψάχνω χαλαρά σε ποιο ύψος μπορώ να την αποφύγω. Τραβώντας λίγο τα τριμ. ανεβαίνω στα τριακόσια μέτρα και ήταν όλα τέλεια. Ο άνεμος έχει λίγο αυξηθεί και η ταχύτητα του αλεξιπτώτου μειώνετε στα 40 χλμ . Το δύσκολο κομμάτι της διαδρομής αρχίζει να φαίνεται μπροστά μου. Το παραμοτερ που δουλεύει στα τρία τέταρτα της δύναμις του με γεμίζει σιγουριά. Ο φίλος Νεκτάριος που προπορεύετε οδικός για τις διακοπές του στην Ζάκυνθο με προειδοποιεί από την Ακράτα για ανέμους 20 έως 25 χλμ . Πετώ πάλι μέσα στην αναστροφή και χάνω ύψος για να την αποφύγω. Στα 200 μ.. βρίσκω την άλλη αναστροφή και αποφασίζω να ανέβω πάλι για να αποφύγω τις αναταράξεις . Έτσι στα τριακόσια πενήντα περνάω πάνω από το Δερβένι. Μπροστά μου η Ακράτα το πιο δύσκολο σημείο της διαδρομής. Γεμίζω το ντεπόζιτο του παραμοτερ από το μπροστινό δοχείο
. Έχω ελαφρύνει κατά δεκατέσσερα λίτρα και είμαι έτοιμος για τα δύσκολα. Τα προβατάκια στην θάλασσα μεγαλώνουν αλλά ο αέρας σε αυτό το ύψους δεν με επηρεάζει ακόμα . Η ταχύτητα 38 χλμ με μικρές αναταράξεις ,φτάνω στο Διακοφτό ενώ πετώ σχεδόν δυο ώρες ξαναπερνώ λίγο ύψος γιατί αισθάνομαι την δροσιά τις θάλασσας να με διαπερνά .Αναρωτιέμαι πως την πάτησα έτσι ενώ τα είχα υπολογίσει όλα , πετώ με το φανελάκι. Η ένταση του ανέμου έχει αυξηθεί στα 30 χλμ και ανεβαίνω στα πεντακόσια μετρά ελπίζοντας να αποφύγω την αύρα για να μην καταναλώσω πολύ βενζίνη αλλά τίποτα. Ο άνεμος σταθερός με μικρές αναταράξεις . Αρχίζω να πατώ την επιτάχυνση και την κολλάω στη μπροστινή ρόδα για να μην κουράζομαι . Η ταχύτητα του αλεξιπτώτου αυξήθηκε από τα 20 στα 30χλμ. Το γκάζι στο τέρμα και ξαναγεμίζω το ντεπόζιτο . Το Αίγιο είναι από κάτω μου και βλέπω τα καραβάκια να περνούν απέναντι. Ανεβαίνω στα 600 μ. και το κρύο τρυπά τα κοκάλα μου. {σκέφτομαι ωραίος είμαι τι άλλο δεν έχω υπολογίσει.?}Η ένταση του ανέμου ασταθής και η ταχύτητα του αλεξιπτώτου παίζει μεταξύ 15 με 20 χλμ με φουλ επιτάχυνση και γκάζι. Το ξύλο αρχίζει και πέφτει βροχή και η θερμοκρασία εναλλάσσεται μια ζεστή μια κρύο μπαίνω πιο μέσα στην στεριά γιατί τρίζουν τα δόντια μου. Το Revolution έκανε όλη την δουλειά μόνο του διόρθωνε στα θερμικά όπως ο καλύτερος πιλότος αλεξιπτώτου πλαγιάς. Λίγο αργότερα περνώντας πάνω από τα βουνά βλέπω την γέφυρα του Ρίου . Φανταστικό θέαμα που σήμαινε την λήξει τον δυσκολιών της διαδρομής. Σε μισή ώρα ήμουν πάνω από τα διόδια της Πάτρας <καλώς σε βρήκα> .Η ένταση του ανέμου αρχίζει να πέφτει και αφήνω σταδιακά γκάζι και επιτάχυνση γιατί είχα καταναλώσει ήδη πολύ καύσιμο. Πάνω από το περιφερειακό τις Πάτρας στα διακόσια πενήντα μέτρα έβλεπα την ομάδα υποστήριξης να μπαινοβγαίνει στα τούνελ σαν ποντικός στις ποντικότρυπες . Η ώρα ήταν ήδη δέκα και μισή και όλα πήγαιναν τέλεια εκτός από την υπερβολική κατανάλωση καυσίμου. Σε μισή ώρα περνάω την Πάτρα και ξαναγεμίζω το ντεπόζιτο βενζίνη απολαμβάνοντας την πτήση. Στην κάτω Αχαΐα αποφασίζω να μην κάνω τον γύρο του Άραξου και να ακολουθήσω την εθνική οδό στα εκατόν πενήντα μέτρα ύψος γιατί είχα ήδη καταναλώσει το περισσότερο καύσιμο . Ο καιρός δεν είχε την πρόθεση να με βοηθήσει αφού συνέχιζε να είναι κόντρα 5 έως 10 χλμ. Μπαίνοντας στην στεριά άρχισαν τα θερμικά από τα ξανθά χωράφια να πέφτουν επάνω μου σαν σφαίρες δεν μπορούσα όμως να πετάξω πιο ψηλά λόγω του αεροδρομίου και πάτησα φουλ επιτάχυνση για να μειώσω τις αναταράξεις όπως λέει ο κατασκευαστής. Για μια ώρα και παραπάνω μέχρι την Γαστούνι περνούσα μέσα από τον κάμπο με τα θερμικά. Εκεί κατάλαβα γιατί αυτό το αλεξίπτωτο ονομάστηκε επανάσταση. Με αμολημένα τα τριμ, τα φρένα σηκώνονται ψηλά και δεν τα φτάνεις για να διορθώσεις έτσι και αλλιώς και κρατούσα μόνο το γκάζι . Εκεί ένιωσα το αλεξίπτωτο να διορθώνει μόνο του άψογα . Τόσο άψογα που δεν μπορούσα να το πιστέψω. Λειτουργούσε σαν αυτοκίνητο που τρέχει σε χωματόδρομο με τα καλύτερα αμορτισέρ. Ειδικά όταν πατούσα την επιτάχυνση η επαναφορά του ήταν τόσο άριστη που άρχισα να το διασκεδάζω. Έβλεπα τους φόβους που ένιωσα από την Ακράτα μέχρι το Ρίο αστείους . Βγαίνοντας στην παραλία της Αμαλιάδας ηρέμισαν όλα. Άφησα την επιτάχυνση και το γκάζι πάλι στα τρία τέταρτα . Ο άνεμος ΝΔ 5-7 χλμ. Βγάζω το σεικερ και φτιάχνω την φραπεδιά. Το θέαμα καταπληκτικό νόμιζα πώς βρισκόμουνα στην Χαβάι με τις απίστευτες παραλίες . Απολάμβανα την τέλεια πτήση και τον καφέ στα 100 μέτρα ύψος. .Έβλεπα τα καλοφτιαγμένα εξοχικά και τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες κατά μήκος της παραλίας μέχρι την Ζαχάρω που απέσπασαν την προσοχή μου και παραλίγο να μην δω το λαμπάκι τις βενζίνης που προειδοποιούσε για την τελευταία τροφοδοσία . Στράγγισα το μπροστινό ντεπόζιτο που δεν έφτασε να γεμίσει το ντεπόζιτο του παραμοτερ και άρχισα να ανησυχώ . Η ταχύτητα σταθεροποιήθηκε στα 50 χλμ αλλά το μεγάλο πρόβλημα εδώ και αρκετή ώρα ήταν το κατούρημα που το είχα μεν προβλέψει και δεν έπινα νερό σε όλη την διαδρομή αλλά δεν υπολόγισα τον φραπέ. Τα νεφρά μου άρχισαν να φουσκώνουν και το σφίξιμο ήταν αφόρητο . Έκανα μια προσπάθεια να ξεφορτωθώ τα υγρά αλλά ήταν αδύνατον και έτσι προσπαθούσα να το ξεχάσω με την ατελείωτη ομορφιά που είχα κάτω από τα πόδια μου. Λίγο πριν την Κυπαρισσία με τις ίδιες καιρικές συνθήκες άναψε το λαμπάκι τις βενζίνας που προειδοποιούσε για τα τελευταία χιλιόμετρα πτήσης. Απίστευτο με τα από τόσους υπολογισμούς να φτάσω στην πηγή και να μην πιο νερό και τα νεφρά μου να με πεθαίνουν αφόρητα. Περνάω την πανέμορφη κυπαρίσσια στα 150 μ. ύψος λόγω του λιμανιού και εφτά χλμ πιο κάτω την ώρα που αντικρίζω τα Φιλιατρά στο βάθος μένω από καύσιμο και κάνω αναγκαστική κοντά σε ένα καθαρό χώρο που είχα επισημάνει . Η ομάδα υποστήριξης που ήταν ακριβώς από κάτω μου σε όλη την διαδρομή με περίμενε με βενζίνα και αμέσως ξανά απογειώθηκα κάνοντας τα τελευταία 8 χλμ μέχρι το σημείο συνάντησης στα Φιλιατρά στις 1.10 μμ . Αμέσως μετά την προσγείωση στο γήπεδο των Φιλιατρών ήρθε ο Διονύσης που με είδε να περνάω από την παραλία.

Ήταν μια φανταστική πτήση για έναν πιλότο που πετάει μόνο μια ή δυο φορές την εβδομάδα. Παρόλα αυτά επισήμανα τρία λάθη αν και είχα προσπαθήσει να τα προβλέψω όλα.
α} Για το κατούρημα είχα πει πώς δεν θα πιο νερό δεν υπολόγισα όμως τον φραπέ.
β}Την πέμπτη το βράδυ όταν έριχνα την βενζίνη στα τεποζιτα αυτό που επερνε 14 λίτρα του παραμοτερ πήρε δεκατρία και η ρεζέρβα που έγραφε ότι έπαιρνε 30 λίτρα πήρε 29 λίτρα. Έτσι είχα 42 λίτρα αντί για 44 που είχα υπολογίσει για τις χειρότερες συνθήκες πτήσης. Ήταν όμως αργά, δεν έπρεπε να εμπιστευτώ τα αναγραφόμενα λίτρα στα ντεπόζιτα.
γ}Πτήση 300χλμ με το φανελάκι.

Τρία γελοία λάθη που μου δημιούργησαν πρόβλημα και να με έβγαλαν από τον ακριβή προγραμματισμό της πτήσης. Μπορεί το ρεκόρ να άλλαξε ήδη χέρια από την στιγμή που έφθασα στην Πάτρα αλλά ο σκοπός της πτήσης δεν ήταν αυτός. Η πτήση έγινε μετά από την θέληση όλων αυτή η συνάντηση να είναι επιτυχημένη με πρώτο τον Διονύση που δούλεψε πολύ και είχε τα πάντα έτοιμα για να γνωρίσουμε αυτό το υπέροχο μέρος τα Φιλιατρά Μεσσηνίας τον παράδεισο του παραμοτερ .
Νομίζω φίλε Διονύση ότι το πετύχαμε και το Λουτράκι φιλιατρά θα ακούγεται για αρκετό καιρό . Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με βοηθήσαν με τις γνώσεις τους και την εργασία τους για να πραγματοποιηθεί αυτή η πτήση. Και πρώτα από όλους τον γιο μου Δημήτρη Κολλιάκο την κουνιάδα μου Μαίρη και τον συγκυβερνήτη σε πολλές πτήσεις Τάσο Παντελέων που μετείχαν στην ομάδα υποστήριξης εδάφους . Τον φίλο Νεκτάριο τον Γιάννη Φαρσαράκι και τον Διονύση Βλασσόπουλο όπου ο καθένας με τον τρόπο του έκαναν πιο εύκολη την πτήση.

Τα χιλιόμετρα που κατέγραψε το GPS μέχρι την πρώτη προσγείωση είναι 298 {χωρίς να έχουν γίνει στροφές ή πισωγυρίσματα }και φαίνονται με το πρόγραμμα compe gps. Το Leonardo βγάζει την απόσταση με τρεις ευθείες προσπαθώντας να την ευθυγραμμίσει όπως γίνετε στη πτήση με ελεύθερο και την βγάζει μόνο 246 χλμ. Σε ευθεία γραμμή είναι 145χλμ.

Εύχομαι όποια απόσταση από της παραπάνω θεωρείτε αποδεκτό ρεκόρ να ξεπεραστεί γρήγορα και δίχως παραλήψεις σαν τις δικές μου.

Η πτήση στο Leonardo
http://www.sky.gr/modules.php?name=leonardo&op=show_flight&flightID=4119

ΥΣ . Η περιγραφή της πτήσης ήταν ανάλογη του μεγέθους της πτήσης μετά από παράκληση πολλών φίλων του παραμοτέρ.
Το σχετικό βίντεο ετοιμάζετε.

[aris]

Εδώ τα βιντεάκια
1} http://www.youtube.com/watch?v=Ce0uPe7EhlU
2} http://www.youtube.com/watch?v=qtU-lO7trVU

και σε πολύ καλή ανάλυση από το paraglidetv.com
http://paraglidetv.com/video/paramotor-general/ppg-greek-record/index